De kassa

Het verjaardags
geschenk


Het jonge vampje


De geile collega


De lifter


De wraak


Vrouwen aan de macht


De dominante bazin


In het leger word je man


De macht van het uniform


De geile inbreeksters


De nieuwe buurman


Terug naar hoofdmenu

Vrouwen aan de macht

We schrijven het jaar 2010.
Na intensieve research is het Amerikaanse leger erin geslaagd een oude droom van de mensheid te vervullen : tijdsreizen zou nu eindelijk mogelijk zijn.
Eerst worden er enkele kleine experimenten uitgevoerd, waarbij een man ��n week in de toekomst gestuurd wordt.
Nadat blijkt dat hij inderdaad de toekomst gezien heeft, besluit men een groter experiment uit te voeren.
John, een 22 jarige Amerikaan wordt nu naar het jaar 2360 gestuurd, met als bestemming New York.
Het Amerikaanse leger hoopt hiermee belangrijke militaire technologie uit de toekomst te kunnen veroveren.

"John, mag ik je nog eens herinneren aan je belangrijke missie", sprak de kolonel.
"Je eerste objectief is zoveel mogelijk informatie verzamelen, we willen zoveel mogelijk weten over wat de toekomst inhoudt : zowel op militair als op economisch vlak."
"Je missie zal ��n week duren, daarna zul je automatisch teruggestraald worden, via de armband om je pols".

John gaf nu een teken dat hij alles goed begrepen had, en stapte in de vreemde machine.
De aftelling startte nu, waarbij een computerstem de getallen koudweg opsomde : "10� 9� 8�"
Toen was het zover.
John voelde hoe een enorme energiestoot zijn lichaam optilde.
Op een fractie van een seconde was de controlekamer met de vele militairen verdwenen, en werd vervangen door een zee van kleuren die langs hem heen flitsten.
Op zijn armband kon hij de jaartallen voorbij zien flitsen.
2060, 2070, �
Ondertussen scheen hij in het niets te zweven.
Plots stopte de teller op 2360, zijn bestemming.
De kleurenzee stopte even abrupt als ze verschenen was, en plots viel hij vanop zo�n 2 meter hoog naar beneden.
Hij kwam in het natte gras terecht.
Onmiddellijk drukte hij zich tegen het gras en keek om zich heen.
Op zijn armband zag hij, dat hij zich ergens in New York bevond, om 15:00 uur plaatselijke tijd.

Dit leek erg vreemd, om 3 uur �s namiddags had hij op een drukke plaats als New York helemaal geen uitgestrekte grasvlakte verwacht, eerder een gigantisch straten- en wegencomplex, dat zou gonzen van de activiteit.
Aangezien hij niemand in de wijde omgeving kon bespeuren, stond hij recht.
Voor zover hij kon zien, bestond het landschap uit bomen en struiken, het leek wel een gigantisch groot bos.

Via zijn kompas kon hij uitvissen welke richting hij moest uitlopen, wou hij uitkomen op de plaats waar ooit het stadscentrum van New York moest geweest zijn.
Hij volgde dan ook die richting, nadat hij zijn eerste vreemde bevindingen in de ingebouwde recorder in zijn armband had ingesproken.

Zonder dat hij het besefte werd hij vanuit de struiken nauwkeurig in de gaten gehouden.
"Kijk, daar !", fluisterde Deirdre opgewonden tegen haar vriendin Roxanne.
Vol ontzetting staarden beide vrouwen naar de onbekende indringer.
Dit hadden ze in hun leven nog niet gezien, het was een mannetje, en hij liep zomaar vij rond.
"Ik denk dat we best onmiddellijk het hoofdkwartier verwittigen", zei Roxanne opgewonden.
"Misschien is hij ontsnapt", bevestigde Deirdre.
"Maar hij ziet er zo wild uit, zo ongetemd", opperde Roxanne.
"Ja, en hij draagt zo�n rare kleren", ging Deirdre verder.
De meisjes overlegden nog eventjes, en besloten dan maar zelf actie te ondernemen.
In ��n keer stormden ze uit hun schuilplaats tevoorschijn, en vielen John in de rug aan.
Met ��n snelle beweging duwden ze hem op de grond, zodat hij met zijn buik op de grond terechtkwam.
Beide meiden zetten zich met hun volle gewicht op zijn lichaam, en voor hij het wist waren zijn polsen op de een of andere manier aan elkaar vastgemaakt.
De meiden gingen nu van hem af, en duwden hem op zijn rug, zodat ze hem beter konden bestuderen.

Verschrikt keek John nu in het gezicht van zijn aanvallers.
Hij was vastgeboeid door twee vrouwen, en wat voor een vrouwen !
Beiden waren zeker 1.95m groot, en in tegenstelling tot wat hij had verwacht hadden ze geen futuristische kledij aan, maar ze droegen primitieve kledij die uit dierenhuiden vervaardigd scheen te zijn.
De ene vrouw, die later Deirdre zou blijken te heten, had lang blond, golvend haar dat tot over haar schouders kwam.
Haar gezicht bevatte een mooi stel heldergroene ogen, die hem nieuwsgierig aankeken.
Ze had uitnodigende, volle lippen en voor zover hij uit deze kledij kon opmaken een mooie C-cup.
Door haar enorme gestalte had ze natuurlijk een stel lange benen, dat door de kledij onbedekt werd gehouden.
Ze had een prachtig slank figuur.
Hij schatte dat ze een jonge twintiger moest zijn.
Daarnaast stond de andere vrouw, die minstens even mooi als Deirdre was.
Ze was minstens even groot, en had gitzwart krullend haar, dat tot op haar schouders kwam.
Haar prachtige bruine ogen keken hem verbaasd, maar waakzaam aan.
Deze vrouw zag er zowat 25 uit, en had volgens hij uit haar kledij kon opmaken een D-cup.
Ze had een uiterst gespierd lichaam, en zag er bijzonder sterk uit.

De vrouwen begonnen hem nu nader te bestuderen.
"Kijk eens wat een vreemd pak hij aanheeft", zei Deirdre, terwijl ze aan de stof van zijn hemd voelde.
"Misschien is hij van een speciale kweekafdeling", probeerde Roxanne te verklaren.
Roxanne begon ondertussen zijn lichaam af te tasten op zoek naar iets interessants.
In zijn broekzak vond ze plots een landkaart van de Verenigde Staten.
Beide meisjes bestudeerden de kaart vol verbazing, ze begrepen er niets van.
Deze kaart stond vol met grote steden, terwijl de wereld die zij kenden enkel uit kleinschalige nederzettingen bestond.
Daarbij kwam nog dat de kaart in 2001 gemaakt scheen te zijn, terwijl ze in 2360 leefden.
De kaart scheen ook door een man gemaakt te zijn, terwijl iedereen toch wist dat alle wetenschappers vrouwen waren.
Verder vond ze nog een wapen, dat ze onmiddellijk van hem afnam.

Beide meiden overlegden nu onder elkaar.
Aan de hand van wat ze gevonden hadden, konden ze alleen tot de verbazende vaststelling komen dat deze man niet zoals alle anderen een speciaal gekloonde versie was, maar een gewone man, zoals hun geschiedenisboekjes leerden.
Die zouden echter al 200 jaar geleden moeten uitgestorven zijn�
Er was maar ��n manier om dat zeker te weten.

"Wie ben je !" riep Roxanne hard tegen John.
"John Woods", sprak de jonge soldaat.
Daarop schrokken de beide meiden eventjes.
Deze man kon spreken, wat meteen hun vermoeden bevestigde : deze man was niet gekweekt.

"We nemen hem mee naar de hut, en daarna zien we wel", sprak Roxanne authoritair.
Hoewel ze maar al te goed besefte dat ze hem eigenlijk zo snel mogelijk moest uitleveren aan de koningin, had ze voor zichzelf uitgemaakt dat ze deze unieke kans voor geen geld ter wereld wou missen.
Ze voelde een vreemd soort opgewondenheid, die ze nog nooit eerder had gevoeld.

Nog voor hij iets daar tegenin kon brengen drukte Deirdre hem een prop in de mond, en met de handen nog steeds op zijn rug gebonden, dwongen ze hem in de richting van hun hut te lopen.
Eens daar aangekomen, duwden ze hem ruw op een bed dat uit hout samengebonden was.
"En nu ga je ons eens alles vertellen, om te beginnen waar jij vandaan komt !", snauwde Roxanne.
John zweeg echter in alle talen.
"Zo, heb je je tong verloren, daar zal ik eens rap wat aan verhelpen", zei ze venijnig.
Ze ging naar het open haardvuur, dat een lekkere warmte verspreidde in het hutje.
Daarin hield ze nu een staaf, waarop ze op het uiteinde een andere staaf roodgloeiend liet worden.
Ze hield de roodgloeiende staaf nu tot vlakbij Johns gezicht.
"Spreek op, nu, tenzij je wilt dat ik je vermink".
John had nu geen keuze meer, en biechtte zijn hele verhaal op.
Hoe hij uit het jaar 2010 afkomstig was, hoe hij via de tijdsmachine hier gekomen was.
Over de functie van de armband en zijn missie zweeg hij echter doelbewust.
Toen Deirdre hem vroeg naar de functie van de armband zei hij dat het gewoon een sieraad was.
Ze zag echter aan zijn verschrikte reactie dat hij loog.
Daarop verwijderde ze de armband van zijn pols, en deed alsof ze hem in het vuur zou gooien.
"Neeeee !", schreeuwde hij uit.
"Dan zul je ons toch moeten uitleggen waarvoor die precies dient", grijnsde Roxanne.
Nu moest hij wel uitleggen waarvoor deze diende.
Beide meiden glunderden, nu ze wisten waarvoor dit sieraad diende.
"Je krijgt het terug, als je precies doet wat wij van jou verlangen, anders gooien we hem in het vuur !", dreigde Roxanne.
"Neen, ik zal alles doen wat jullie vragen.", riep John verschrikt uit.

Beide meisjes legden hem nu uit hoe de wereld ge�volueerd was.
In de jaren �50 (2050) was er voor de zoveelste keer een grote wereldoorlog uitgebroken.
Nadat de oorlog gestreden was, begonnen overal ter wereld vrouwen in opstand te komen.
De oorzaak van al die oorlogen lag volgens die beweging in de mannelijke agressie, en de enige manier om die te breken zou zijn doordat vrouwen de macht zouden grijpen.
In het geheim werden plannen gesmeed voor een groot complot, en op een dag was het zover.
Quasi overal ter wereld kwamen de vrouwen in opstand, en werd een maatschappij waar vrouwen de plak zwaaiden opgericht.
Verder werd zoveel mogelijk van de technologie overboord gegooid, gezien die volgens het gezag ook voor een groot stuk verantwoordelijk was voor de reeks oorlogen.
Alle technologie die als vervuilend werd beschouwd, werd vernietigd, en enkel wat in dienst stond van deze maatschappij werd behouden.
De eerste 20 jaar werd het de mannen wel moeilijk gemaakt, maar ze werden nog steeds getolereerd, gezien ze nog steeds noodzakelijk bleken te zijn voor de voortplanting.
In 2070 echter bleek dat de kloontechnieken ondertussen zover gevorderd waren, dat ook daarvoor mannen niet meer noodzakelijk waren.
Natuurlijke selectie werd vervangen door een soort willekeur, waarbij willekeurig bepaalde genetische kenmerken werden geselecteerd, zodat er ondanks de kloning een grote biodiversiteit ontstond.
Vanaf dat moment werd er een intense oorlog gevoerd, tot de hele mannelijke bevolking uitgeroeid werd.
Na zo�n dertig jaar bleek dit gelukt te zijn.
De bevolking bestond van dan af quasi volledig uit vrouwen.
Hoewel het opperste gezag van elk land de lesbische liefde propageerde, hadden veel vrouwen toch behoefte aan vrijen met een man.
Om aan die behoefte te voldoen had men speciale kweekcentra opgezet, waar "neukmannetjes" geproduceerd werden.
Dit genetisch gemanipuleerd ras bestond uit mannetjes die niet konden spreken, een perfect mannelijk lichaam bleken te hebben, maar ook bijzonder dom en gewillig waren.
Deze mannen waren opgesloten in een soort kooien, waar ze dag en nacht ter beschikking werden gesteld van elke vrouw, die geil was en het zich kon permitteren.
Tegelijk waren ze onvruchtbaar, zodat ze zich niet konden voortplanten.
Generaties van vrouwen raakten zo gewend aan een beeld van een maatschappij zonder mannen, tenzij dan in een ondergeschikte rol om seksspelletjes mee te spelen.

Vandaar de grote verbazing toen beide vrouwen een wild mannetje zagen rondlopen.
Volgens hun kennis kon dit niet, tenzij men aan een nieuw soort kweek begonnen was.
Het feit dat hij sprak was ook totaal abnormaal.

Maar verbazing was niet het enige dat ze gevoeld hadden, beide meisjes hadden nog nooit een wild mannetje gezien, en het feit dat ze er hier nu ��n recht tegenover zich hadden maakte hen verschrikkelijk geil.
Voor het eerst hadden ze voor zich een mannetje dat niet aan het stereotiepe beeld voldeed dat ze gewoon waren.
Hoewel ze anders ook wel opgewonden waren, als ze een mannetje mochten uitkiezen in het recreatiecentrum, waren ze nog nooit zo opgewonden geweest.
Hun tepels stonden keihard, als waren het gommetjes.
Tussen hun benen voelden ze hoe ze kletsnat werden, zodat het haar op hun kutjes helemaal nat werd.
Hun schaamlipjes waren helemaal gezwollen, klaar voor een spannende neukbeurt.

Beide vrouwen lieten hem nu op het bed liggen, en gingen in een hoekje van de hut eventjes met elkaar overleggen.
"Ben jij ook zo geil ?", wilde Roxanne weten.
"Ik weet niet wat het is, maar ik ben gewoon kletsnat", zei Deirdre.
"Dat komt omdat hij een wild mannetje is, en niet zo�n flauw afkooksel", legde Roxanne uit.
"Ik stel voor dat we hem hier zo lang mogelijk houden, terwijl we hem neuken.", besloot Deirdre.
Roxanne glimlachte, beter had ze het niet kunnen verwoorden.

Beide vrouwen draaiden zich nu om en kwamen dichter.
"We hebben besloten dat je in leven mag blijven, zolang je maar doet wat wij je opdragen.", deelde Roxanne mee.
Roxanne begon zich nu langzaam uit te kleden.
"Ho maar, dit kan niet", zei John.
"Van het oppercommando mag ik helemaal niet een relatie aangaan met de bevolking in dit tijdperk".
Roxanne nam nu de armband en hield hem vervaarlijk dicht bij het vuur.

"Dat is wat ik doe met je oppercommando, als je niet gehoorzaamt.", zei ze onverbiddellijk.
John slikte eventjes, ongetwijfeld zou de armband niet bestand zijn tegen de hitte van het vuur.
Nog eventjes en hij verloor alle kansen om terug te keren naar zijn eigen tijd.
"Ok, ok", zuchtte John, "ik zal gehoorzamen".

Hierop ontdeed Roxanne zich nu van al haar kleren, terwijl Deirdre het voorlopig bij kijken hield.
De vrouwen die de kloonprocedure verfijnd hadden, kenden duidelijk hun vak.
John aanschouwde haar nog eens grondig.
Ze was sterk, met gespierde armen en benen, en voor een vrouw was ze met haar 1.95m enorm groot.
Haar grote, bruine ogen keken hem nu bloedgeil aan.
Haar ronde, volle lippen smachtten naar zijn lichaam.
Het lange, gitzwarte, krullende haar maakte de verleiding nog groter.
De grote, rozige tepels op haar prachtig gevormde, grote borsten stonden fier rechtop.
En onderaan kon hij zien hoe vochtig ze wel was.
Het schaamhaar op haar prachtig gevormde, nauwe kutje was drijfnat.

Zelf monsterde ze nu haar machteloze prooi.
John zag er heel aantrekkelijk uit.
Hij was zowat 1.82m groot, had kort blond haar, en had baard noch snor.
Voor een man had hij een prachtig figuur : hij was gespierd, had niet teveel vet en zag er goed in vorm uit.
Zijn blauwe ogen keken intelligent voor zich uit, en zijn borstkas zag er mooi gebouwd uit, volgens ze kon schatten doorheen zijn vreemde kledij.
Zijn polsen waren nog steeds aan elkaar vastgebonden.

Nu kwam ze vlak voor hem staan, en kuste hem geil op de mond.
Ondertussen gingen haar handen driftig onder zijn hemd, op zoek naar zijn behaarde borstkas.
Die vond ze, en ze genoot innig van de natuurlijke schoonheid van zijn lichaam.
Met haar lange nagels streelde ze zijn huid.
Ze trok aan zijn hemd, en scheurde het open, waarna ze de verscheurde kledij naast zich gooide.

Vol spanning bleef Deirdre vanop een afstand toekijken.

Met haar tong streelde Roxanne nu zijn borstkas, terwijl haar handen zijn lichaam streelden.
Ze nam een tepel in haar mond, en likte er driftig aan.
Ondertussen streelde ze zijn andere tepel met haar nagels.
Beide tepels werden spoedig hard, en ze bleef aan zijn tepels zogen, terwijl ze hem liet aan haar vinger zuigen.
Ze werd nu nog geiler.
Haar handen gleden onbedaarlijk naar zijn broek omlaag, waar ze door de stof heen zijn harde pik kon voelen.
Plagend aaide ze hem, zonder hem reeds te bevrijden.
Hij kreunde bij haar aanrakingen.
Door de lichte stof heen wreef ze over zijn eikel, zodat zijn lid nu helemaal rechtstond.
Ze scheurde nu ook zijn broek aan flarden, zodat hij naakt voor haar lag.
Ook met wat ze nu zag was ze uiterst tevreden.
John had iets waar ze in het recreatiecentrum extra voor aanrekenden :
zijn lul was zeker 18 cm lang, en 10 cm breed.
Roxanne deed nu teken dat Deirdre moest dichterbij komen.

Deirdre kleedde zich nu snel uit.
John bekeek haar nog eens goed.
Ze had iets minder grote borsten dan Roxanne, maar ze waren prachtig van vorm en de grote, lichtbruine tepels stonden keihard vooruit.
Naast haar stevige borsten had ze een prachtig slank figuur.
Haar grote helderblauwe ogen keken hem verleidelijk aan, en de haartjes op haar kutje glinsterden van haar warme geil.

Roxanne ging nu naast Deirdre staan, en kuste haar voluit op de lippen.
Innig proefden ze van elkaar, terwijl hun tongen zich verstrengelden.
Deirdre raakte nu de gezwollen tepels van Roxannes borsten aan, rolde ze tussen haar vingers en trok er aan.
Roxanne vond dit bijzonder lekker, en met haar hand zocht ze het warme grotje van haar beste vriendin, waarna ze haar vinger diep in haar hete oventje duwde.
Deirdre kreunde eventjes.
"Wie mag er hem eerst neuken ?", hijgde Deirdre.
"Jij mag eerst, hij moet mij eerst beffen.", zei Roxanne.

Roxanne ging nu vlak boven zijn gezicht staan en drukte zijn gelaat hard tegen haar kutje, zodat zijn tong de gezwollen schaamlipjes raakte.
"En nu, mijn poesje klaarlikken !" zei ze half hijgend en half bevelend.
Zijn tong verkende nu haar schaamstreek, eerst proefde hij haar gezwollen schaamlippen, daar likte en zette er zachtjes zijn tanden in.
Daarna ging zijn tong naar haar clitje, waar hij kleine, korte likjes op gaf.
Met een omcirkelende beweging belandde zijn tong nu tussen haar lipjes, die ze zelf uiteendrukte om nog extra van zijn strelingen te genieten.
Zijn tong baande zich nu een weg tot diep in haar vochtigste plekje.
Ze kreunde van de opwinding, en ging lichtjes op en neer bewegen.

Ondertussen had Deirdre plaatsgevat aan zijn lul, waar ze bewonderend naar staarde.
Met de nagels van haar handen streelde ze zachtjes over de schacht tot ze aan zijn eikel aanbelandde.
Die nam ze nu stevig in haar handen en begon hem heen en weer te nemen.
Ondertussen nam ze zijn ballen in haar mond en zoog eraan.
Haar tong ging nu heen en weer aan zijn ballen, terwijl ze met haar handen zijn schacht bleef stimuleren.
Johns lul werd steeds stijver.
Deirdre ging nu met haar tong over zijn schacht tot ze bij de eikel aankwam.
Die nam ze helemaal in haar mond, waarna ze hem lekker afzoog.
Ze nam hem nu weer uit haar mond, en met haar tong stimuleerde ze het topje daarvan en de achterkant, waarna ze hem weer goed in haar mond nam en met haar mondje schokkende bewegingen maakte.
Toen ze voelde dat hij helemaal stijf was, ging ze boven op hem zitten, langzaam liet ze zich zakken tot ze zijn harde paal tegen haar gezwollen schaamlipjes voelde schuren.
Zachtjes bewoog ze nu heen en weer.
O, wat vond ze dit lekker !
Zoveel opwinding had ze nog nooit gevoeld.
Geil drukte ze nu zijn stijve lid in haar hete poesje.
Met haar handen duwde ze zich wat af, zodat ze wat hoger kon zitten, op die manier kon ze hem minder diep in haar kutje krijgen.
Langzaam ging ze op en neer, ook John begon nu te kreunen.

Johns gezicht was ondertussen helemaal nat geworden van het geil van Roxanne, hoewel hij zijn best deed al haar sappen op te likken was ze zo nat dat zijn hele gezicht onder het vocht zat.
Ze had haar ogen gesloten en van puur genot likte ze haar lippen, terwijl ze met haar vingers haar schaamlipjes uit elkaar duwde, zodat zijn tong dieper kon gaan.
Af en toe liet hij zijn tong snel heen en weergaan over haar clitje.
"O ja, o ja", hijgde ze steeds opgewondener, terwijl ze met haar bekken draaiende bewegingen begon te maken op het ritme dat zijn tong maakte.
Steeds sneller ging zijn tong nu, ze voelde dat ze een geweldig hoogtepunt nabij was.
Daarom drukte ze zijn gezicht nu vast tussen haar krachtige benen, zodat zijn tong nog dieper haar hete oventje doorploegde.

Terwijl dit alles zich afspeelde, was Deirdre voluit aan het genieten van Johns paal.
Op en neer ging het, waarbij ze steeds sneller wou.
Ze bewoog niet alleen op en neer, maar ging ook van voor naar achteren, zodat ze zijn harde, brede staaf overal in haar spannende kutje kon voelen tekeergaan.
Met haar geoefende kutje maakte ze korte bewegingetjes, waar ze intens genot aan beleefde.
Aan Johns ademhaling kon ze horen hoe hij het moeilijk had om zich in te houden.
Zelf voelde ze ook hoe ze haar hoogtepunt nabij was.
Ze ging nu steeds sneller en harder tekeer op zijn harde neukstaaf.

Roxanne ging nog harder op de hete tong van John, tot ze voelde hoe haar kutje zich ging samentrekken.
Driftig wreef ze nu over haar clitje om het genot van haar op punt zijnde orgasme nog te verhogen.
Haar bekken schokte tegen zijn gezicht aan, terwijl ze het uitschreeuwde van genot.

Deirdre was ook niet ver weg meer, en ging nu zo snel mogelijk op en neer, terwijl ze John stevig vastgreep.
Uiteindelijk kwam ze schokkend en kreunend klaar, terwijl haar kutje zich strak spande rond zijn paal.
Diep groefde ze haar nagels in zijn huid.
"O dat was lekker, ik wil nooit geen neukmannetje meer", zei ze met een opgewonden stem.

Beide meiden gingen nu van hem af, maar het was te laat.
Al die stimulatie werd nu ook John teveel.
Nog voor de meiden hem opnieuw aanraakten spoot hij zijn lading over hen heen.
Dit was echter niet naar de zin van de meiden, die waren het immers gewoon dat de neukmannetjes uren konden neuken zonder klaar te komen.
Die waren dan ook speciaal biologisch geselecteerd om aan de wensen van hun meesteressen te voldoen.

Kwaad ging Roxanne voor hem staan.
Met een uiterst strenge blik keek ze hem in de ogen.
"Je bent veel te vroeg klaargekomen", zei ze kwaad, en ze gaf hem een klap op zijn gezicht.
"Waar ik vandaan kom is dat helemaal niet te vroeg", verdedigde hij zich.
"Wel, hier zijn wij meer gewoon, dus zorg maar dat hij snel weer recht komt.", snauwde ze.
Beide meiden gingen nu aan het voeteneinde zitten, waar ze zich samen over zijn lul ontfermden.
Roxanne ging met haar handen, met de lange nagels over zijn benen en begon nu zijn ballen te likken en te sabbelen.
Ondertussen likte Deirdre ijverig met haar tong over zijn eikel.
Zo gingen ze verder, Roxanne masseerde zijn balzak en likte zijn schacht, terwijl Deirdre zijn eikel in haar mond nam.
Zo zogen en likten ze tot hij weer helemaal stijf was.

Nu was het de beurt aan Roxanne om hem te neuken.
Ze lieten hem in dezelfde positie liggen, maar veranderden van plaats.
Deirdre liet nu haar vochtige kutje bengelen boven zijn tong, en hij gehoorzaamde snel.
Ze liet zich nu helemaal zakken, en zijn tong begon nu op zijn beurt Deirdre intiem te verwennen.
Met zijn tong bestreek hij het hele gebied : hij startte met haar schaamlippen, waar hij aan zoog en die hij een uitgebreide likbeurt gaf.
Daarna liet hij zich haar clitje smaken, uitgebreid likte hij het, en met zijn tong ging hij er snel heen en weer over.
Vervolgens dook zijn tong in haar warmste plekje.
Deirdre kreunde. O, konden ze die neukslaaf maar eeuwig houden.

Ondertussen had Roxanne zich op zijn pik gezet, en stilletjes beginnen wiegen.
Dit was nog beter dan zijn tong, ze voelde hoe zijn brede gevaarte haar overal beroerde van binnen.
Ze verhoogde haar tempo, in plaats van te wiegen begon ze nu te rijden.
Ze kreunde.
Was er nu iets hogers dan twee vriendinnen die hun mannetje onder elkaar deelden ?
Ze keek nu naar haar vriendin, die ook intens genoot van hun mannetje.
Ze verhoogde haar tempo, en ging harder op en neer.
Ze boog zich voorover tot ze haar vriendin kon aanraken.
Ze likte en zoog over haar harde tepels, en trok eraan.
Deirdre kreunde nu, terwijl ze harder op het gezicht van John begon te rijden.
Roxanne kuste nu Deirdre vol op de mond, en haar kus werd direct beantwoord.
Beide meiden kusten elkaar intens, terwijl ze met hun heupen het tempo opdreven.

En terwijl ze zo kusten, voelde Roxanne hoe ze steeds dichter bij haar climax raakte.
Ze liet Deirdre los en ging nu zo hard ze kon op zijn paal rijden.
Op en neer ging ze, maar ook van achteren naar voren en terug.
Ze kreunde toen ze voelde dat het zover was.
En terwijl ze intens over haar kittelaar wreef, ging er een siddering door haar lichaam.
Haar bekken maakte nu spastische bewegingen en ze kwam gillend klaar.
"O ja, o ja, o ja, oooooo."

Deirdre was nog niet voor de tweede keer klaargekomen, zij ging nu ook steeds sneller op zijn gezicht rijden.
Roxanne kwam dichter en hielp haar vriendin haar climax bereiken.
Terwijl Deirdre de tong van John in haar voelde, likte Roxanne haar tepels, kneep erin, en ging dan aan haar clitje likken.
Daarna kuste ze Roxanne weer vurig op de mond.
Uiteindelijk werd het Deirdre teveel, en kwam ze uitbundig klaar.
Ze drukte nog een laatste keer zijn gezicht tegen haar bekken, zodat zijn tong diep in haar plekje kwam, daarna kwam ze met schokkende bewegingen op zijn gezicht klaar.

Voldaan rustten de meiden eventjes uit.
Beide meiden gingen nu in een hoekje stilletjes overleggen wat ze met hun tijdsreiziger moesten aanvangen.
"Wel, wat vond je ervan", vroeg Roxanne.
"Nog nooit zo lekker geneukt, hij kon er echt wat van", zei Deirdre.
"Klaar om dat terug in te ruilen voor zo�n neukmannetje ?" vroeg Roxanne.
"Nooit van mijn leven", was het duidelijke antwoord.
"Luister, ik heb zitten denken", zei Roxanne.

Ze schetste nu de mogelijke keuzes.
Ofwel moesten ze hem naar de koningin brengen, maar dan verloren ze hun persoonlijke seksslaafje.
Ze konden hem ook moeilijk voor eeuwig en altijd gevangen houden.
Anderzijds hadden ze zijn kleren net verscheurd, dus zo kon hij moeilijk buitenkomen, in een wereld vol lustige vrouwen.
In elk geval waren ze het erover eens dat hij niet binnen de week naar zijn tijd mocht terugkeren.
"Kijk John", zei Roxanne, "we willen je het niet te moeilijk maken".
"Daarom hebben we besloten dat dit de beste oplossing is.", voegde ze eraan toe.
Daarop nam ze de armband en gooide die voor de verschrikte ogen van John in het vuur.
"Neeeen !" schreeuwde hij uit, en hij stormde naar het haardvuur.
Het was echter te laat, de armband was tot een smeulend hoopje kunststof herleid.

"Nu ben je voor altijd van ons", grijnsde Deirdre.
John besefte dat hij nu voor eeuwig hun gevangene was.
"Nu moet je goed luisteren naar ons", ging ze voort.
"Je moet goed beseffen dat je hier leeft in een wereld die alleen uit vrouwen bestaat."
"Als je denkt van te kunnen ontsnappen en ook maar ��n iemand merkt dat je een man bent, dan zullen ze je vinden."
"En ze zullen niet met twee zijn, maar met honderden", grinnikte Deirdre.
"En wees maar eerlijk, ook een sterke man als jij kan dat nooit aan.", ging ze voort.
"De eerste drie zou misschien nog gaan, maar tegen de vijfde heb je een hartaanval, en dat zou toch erg jammer zijn.", schetste ze verder het doembeeld van zijn toekomst.
"Het kan ook zijn dat iemand je uitlevert aan de koningin", vulde Roxanne aan.
"Ja, en dan word je publiekelijk terechtgesteld. Zie je, mannen zijn niet echt gewenst hier.", zei Roxanne poeslief.
Ondertussen streelde ze met haar nagels nog maar eens zijn tepels.

"O ja, en wat stel jij dan voor als alternatief voor mijn vrijheid", riep John kwaad uit.
"Jullie hebben mijn enige mogelijkheid om terug te keren weggenomen !"

"Wel, je blijft hier, wij zorgen voor jou en zorgen ervoor dat niemand je ontdekt.
We zullen je zo verkleden dat je er als een vrouw uitziet, en aan iedereen zeggen dat je ons jongere zusje bent.
We hebben makeup liggen, en ook een pruik.
Ondertussen laten we je haar groeien, zodat je na verloop van tijd sowieso lang haar zult hebben.
Met lang haar, de juiste kleren en wat vermomming kunnen we je er perfect als een vrouw doen uitzien.
We maken je dan ook los, en we zullen je wat meer vrijheid geven.
Alleen blijf je natuurlijk altijd tot onze beschikking".
Terwijl Roxanne dat laatste zei, greep ze zijn lid in haar hand, en masseerde het zodat hij weer stijf werd.
"Wat denk je, zou je dat voor ons doen ?", zei ze terwijl ze met haar andere hand zijn kont stevig vastgreep.
"O ja, en denk er maar niet aan weg te lopen", gaf Deirdre te kennen.
Als wij laten weten dat er een man verkleed als vrouw rondloopt, zullen ze alles afzoeken, en je loopt gegarandeerd direct tegen de lamp.
John besefte dat hij geen keuze meer had, uit puur zelfbehoud moest hij voor dit bestaan kiezen.

"Ok, als het echt niet anders kan, dan zal ik hier maar blijven", zei John met duidelijke tegenzin.
"Goed zo jongen, je hebt een goede keuze gemaakt", zei Roxanne, terwijl ze bleef zijn penis masseren.
"Ik heb trouwens nog wel zin in een potje neuken, en jij ?", vroeg Roxanne tegen Deirdre.
"Dat sla ik niet af, hoor.", zei Deirdre en ze duwden hem weer het bed op.
"Zijn jullie dan onverzadigbaar ?", vroeg John zich af.
"Je bent de eerste normale man die we tegenkomen in ons leven, wij laten je nooit meer gaan !", riep Deirdre enthousiast.
"Nog in geen 1000 jaar", stemde Roxanne in.
Beide meiden giechelden.
John was in elk geval van ��n ding verzekerd : aan vrouwen zou hij nooit meer een tekort hebben�

  Powered by counter.bloke.com