0 comments/  12039 views/  0 favorites

A Different Perspectief

By: Minds_Eye



Het was een lang, saaie dag geweest het kantoor. Ik had me de hele dag bezig gehouden met allerlei klusjes die niet echt dringend waren, en waar ik me dus wat halfslachtig vanaf had gemaakt. Een beetje duf daardoor kwam ik thuis, en daar kreeg ik een behoorlijke verassing voor mijn kiezen. 

De gordijnen waren dicht. Ik stapte binnen en mijn blik viel op de mooi gedekte tafel. Kaarslicht, wijn glazen, tweedelig bestek...Ik kreunde zachtjes in mezelf. Niet van genot, maar meestal als mijn vriendin Inge zich zo uitslooft heeft ze zin in een romantisch avondje. En hoewel dat vaak afgesloten wordt door seks, was ik op dit moment alles behalve in de stemming, en ik wist al helemaal niet of ik de energie ervoor zou hebben.

Maar toen ik door liep naar de keuken, om haar in elk geval even hallo te zeggen, en me te verontschuldigen, hapte ik even naar adem. Soms ontvangt ze me dan in een stijlvolle avondjurk, of ooit zelfs in een ondeugend setje, maar nu niet. Ze stond voor me...in een krijtstreep pak wat duidelijk van mannelijke snit was. Ze is een ranke meid, maar het colbert verhulde haar vrouwelijk vorm. De broek viel wijd genoeg om haar zandloper figuur te verbergen. Haar lange blonde haren had ze opgestoken. Het was duidelijk een verleidingspoging, maar geen verleidingspoging zoals ik die al vaker had gekregen, maar ze wilde een totaal ander pad bewandelen. Een pad waar we het wel eens over gehad hadden toen we een glaasje op had, maar wat ons allebei te gewaagd leek toen we eenmaal nuchter waren.

Maar nu leek het voor haar echter tijd om dat pad wel te bewandelen en kennelijk wilde ze me geen keuze laten. Ze liep op me af en kuste mij op de wang: "Dag lieveling....jouw kleren heb ik boven neergelegd...ga lekker in bad en kom dan eten." Ze pakte me beet en omhelsde me. Ze liet haar lippen over mijn wang glijden...en fluisterde: "Scheer je glad, want ik heb zo'n zin in je." Om haar verlangen te onderstrepen duwde ze even haar onderlijf tegen me aan. Ik voelde duidelijk iets hards in haar broek, en zelf voelde ik dat ik dezelfde tekenen begon te vertonen. Ze draaide zich van me af en ging verder met koken.

Ik ging naar boven en sprong meteen onder de douche. Ik draaide de warme kraan ver open, zodat het goed stoomde en pakte een nieuw scheermesje. Ik schoor me zo glad als maar mogelijk was. Ik ben niet het bepaald overbehaard en ook omdat ik blond ben vallen de paar haren die ik heb niet zo op. Ik keek alleen even naar mijn borsthaar. Ook dat heb ik niet veel, en normaal liet ik het staan. Nu zat het in de weg. 

Ondanks de hitte was mijn slaperig gevoel helemaal verdwenen. Mijn hart bonkte als een gek en ik was fris en alert. Ik liep snel naar de slaapkamer om te zien wat ze had klaar gelegd. Ik slikte even en begon me aan te kleden. Mooie netkousen, zwart en tot ver boven mijn knieën, afgezet met kant. Ik liet mijn voeten erin glijden. Ik had verwacht dat de stof ruw zou zijn, als de stof van panties, maar ze gleden soepel over mijn benen. Ik liep een kort rondje door de kamer. De plek waar mijn benen tegen elkaar schoven tijdens het lopen werd zacht gekriebeld en de stof knisperde. Ik giechelde.

Vervolgens draaide ik me om en pakte het ondergoed. Ook zacht en ook afgezet met kant. Ik liet hem even door mijn handen glijden. Het maakte een zacht ritselend geluid wat de rillingen door mijn lijf heen zond. Vrouwenondergoed, maar in mijn handen, en ik ging het aantrekken. Ik ging op bed zitten en trok mijn rechterbeen op. Langzaam stapte ik ermee in het slipje en liet me achterover vallen, terwijl ik sensueel mijn been strekte. Het slipje gleed over de soepele stof heen. Ik herhaalde dit nog eens met mijn linkerbeen. Daarna stapte ik van het bed. Ik had nu netkousen en het slipje aan. De gevoelens die dit opriep waren moeilijk te omschrijven. Ik was ten eerste erg opgewonden, maar ergens ook gegeneerd. Ik zou nooit willen dat iemand me zo zag. Nou ja, één iemand uitgezonderd natuurlijk. Toen de gedachte aan haar, in haar maatpak, met die overduidelijke verassing eronder, weer bij me opkwam wilde ik me plots haasten. Ik pakte mijn BH. Ik was nieuwsgierig hoe dit opgelost zou worden. Zonder borsten was ik niet compleet, maar om nu een paar sokken erin te doen dat leek me niet bepaald sfeer verhogend. Maar ze had aan alles gedacht. De BH was net als de rest van de kleding zwart. Hij voelde zwaar aan, hoe dat kwam voelde ik al snel. De cups, ongeveer een b-cup, waren dichtgenaaid, en ze voelden zacht en kneedbaar aan. Niet als echte borsten, meer als makkelijk kneedbare klei. Ik deed de sluiting open en sloeg hem om mijn middel. Achter mijn rug probeerde ik de sluiting weer dicht te maken, maar dat bleek moeilijker dan ik dacht. Mijn gejaagde ademhaling, het trillen van mijn handen en de relatief zware BH, al die dingen maakte het lastiger. Ik moest hem toch weer naar voren draaien en de sluiting op mijn buik dichtdoen en om hem vervolgens om te draaien. Ik schoof de bandjes omhoog over mijn schouders.

Ik liep naar de spiegel. Ik had mijn haren nog los. Mijn haren zijn lang van mezelf, een blonde verwarde massa krullen, die ik normaal meteen op een staart bond. Nu niet. Ik pakte Inge's föhn en begon, al opkammend, mijn haar te föhnen. Het resultaat was nog meer krullen. Gekleed in vrouwenkleren, met mijn haren zo, leek ik verassend vrouwelijk. Mijn gezicht was zachter, gladgeschoren, de kunstmatige borsten voegden zich wonderbaarlijk naar de natuurlijk welving van mijn borst... Mijn hele houding was anders, alleen de gespannen slip verraadde dat ik een man was. 

Ik pakte het laatste onderdeel van mijn verkleding, de lange zwarte jurk. Ik stapte erin, en trok hem omhoog. Achter mijn rug grijpend vond ik de sluiting. Ik kreeg hem half dicht, maar hoger lukte niet. Ik wierp een laatste blik in de spiegel. Een onwennig gezicht, maar ik zag er mooi uit. Zou er nog wat make-up bij moeten? Mijn ervaring daarmee was wat gelimiteerd, maar ik wist hoe ik mascara moest op doen. Mijn besluit was om het toch te doen. En ook wat oogpotlood. En een vrij neutrale lippenstift. Na enkele minuten keek een vrouwelijk gezicht me in de spiegel aan.

Ik besloot het noodlot niet te tarten door hoge hakken te gaan dragen. Ik zag er vast mooier uit als ik niet bont en blauw was, omdat ik van de trap was gevallen, gestruikeld met die hakken aan. Dan maar gewoon op blote voeten.

De weg naar beneden was maar veertien treden, maar elke trede voelde ik me meer en meer opgaan in mijn rol. Ik wilde mooi zijn, mooi gevonden geworden, begeerd worden, sensueel zijn en verleiden. Ik opende de kamerdeur en stapte binnen. Ik hoorde hoe Inge verrast naar adem hapte, blijkbar had ze dit resultaat niet verwacht. Maar ze herstelde zich snel.

Ze liep naar de dichtstbijzijnde stoel toen en schoof die naar achter, en nodigde me uit: "Wil je niet gaan zitten?" De eerste woorden die ze sprak. Haar stem haperde even. Ik knikte alleen maar en nam plaats. Galant schoof ze de stoel aan. 

Ze serveerde het eten zoals een heer betaamt. Schepte eerst mij op, proefde zelf de wijn voor, maar schonk mij als eerste in en maakte me veel complimenten over hoe ik eruit zag. Ik voelde me gevleid, vooral toen ik merkte dat ze, zelfs zonder dat ze het zelf in de gaten had, probeerde om in mijn decolleté te kijken. Er was daar weinig te zien, maar het feit dat ze het toch probeerde droeg bij aan het realisme van de situatie. Het was geweldig om de rollen eens om te draaien, en ik speelde vol overtuiging mee. Ik plaagde haar een beetje, at langzaam, bewust kauwend zodat de maaltijd langer duurde. Het viel me mee dat, ondanks het feit dat ik ontzettend opgewonden werd van de situatie ik dit met maar weinig moeite kon volhouden. Misschien was het het gevoel van de zachte stoffen op mijn huid, en wilde ik er nog even niet van scheiden.

Als toetje had ze flensjes met kersen. Daar houden we allebei van. Zachte warme kersen in je mond...dat roept altijd een heleboel associaties op bij ons allebei. De kleverige zoetheid was een verleiding op zich. Maar nu kon ik het cliché niet weerstaan. Ik prikte een kers aan mijn vorkje, en begon er tergend langzaam hapjes van te nemen terwijl ik Inge aankeek. Mijn rode lippen aflikkend slikte ik het vruchtje door. Ik zag gewoon hoe ze een besluit nam. Ze stond op en ging achter me staan.

Haar handen kneden mijn schouders, en ze boog zich voorover om mij in mijn hals te kussen. Ze gleed met haar warme lippen naar mijn oor toe: "Och schatje, wat ben je mooi," fluisterde ze me toe. "Ik wil je..." Nadat ze me dat had gezegd voelde ik haar handen over mijn lichaam glijden, naar de gevulde BH. Ik wist dat ik niks kon voelen, maar de heftigheid waarmee ze mijn borsten kneedde leek dwars door vulling en stof heen te gaan. De zachte BH schoof door haar bewegingen tegen mijn tepels op. Normaal waren die niet zo gevoelig, maar in deze situatie was alles anders, en ik voelde een wilde kriebel in mijn onderbuik, elke keer als ze haar handen heen en weer schoof. 

Terwijl we een heftige tongzoen deelden gleed ik met mijn hand over haar pantalon heen, naar de plek waar haar benen bij elkaar kwamen. Ik voelde overduidelijk iets hards. Ze reageerde onmiddellijk door haar bilspieren aan te spannen en tegendruk te geven. Ik volgde de lijn van wat ik voelde, en was verbaasd om de omtrek van een harde lul te voelen. Hoe had ze dat gedaan? Om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen ristte ik haar pantalon open en liet die wat omlaag glijden.

Een prachtige paarse voorbinddildo kwam te voorschijn. Ze had hem tegen haar buik gelegd, met haar colbert en strakke broek op zijn plaats gehouden, maar nu deze allebei loswaren liet ze me vol trots haar mannelijke geslacht zien. Achteloos bracht ze er een hand naar toe en speelde er even mee. Ondertussen bleven we zoenen, maar ze hield weer even op om me toe te fluisteren: "Komt allemaal door jou. Je hebt me zo stijf gemaakt, en ik wil je dadelijk nemen..."

Ik lachte lief en verleidelijk naar haar en verzamelde alle moed die in me was. Ik boog me voorover en nam haar geslacht in mijn mond. Ik speelde met de top, liet die heen en weer glijden in mijn mond, terwijl ik met mijn handen de steeds glibberiger wordende stam masseerde. Ik oefende wat druk uit op de basis en Inge kreunde zachtjes. De dildo sloot perfect aan tussen haar benen, en de druk die ik veroorzaakte raakte net haar gevoelige plekjes waarschijnlijk. Het was in elk geval net of ik haar echt pijpte, want ik hoorde haar zachte gekreun en onbewust stootte ze in mijn mond heen en weer. 

Ik wurmde me uit de stoel waarin ik nog zat en knielde voor haar neer terwijl ik bleef likken aan zuigen aan haar pik. Haar handen gleden door mijn haar, haar nagels groeven in mijn hoofdhuid, en zachtjes fluisterde ze stoute aanmoedigingen: "Hmm ja, zuig me...lik me, maak me harder, sletje..." Provocerend keek ik omhoog, met een geile, uitdagende blik.

Ze keek terug, pure opwinding in haar ogen. Ik wist dat ik haar zo geil had gemaakt dat ze maar één ding wilde: Me neuken.

Ze trok me overeind aan mijn elleboog, en duwde me daarna achterover op de tafel. Haar handen gleden over mijn benen. Haar vingers haakten onder de elastiek van mijn slipje en ze trok het uit. Ik voelde het langs mijn benen glijden, over de knieën, en om mijn enkels. Ze gooide het achteloos naast zich neer, meer bezig met wat ik tussen mijn benen had dan wat het bedekt had. Mijn kousen liet ze aan, hoewel ze haar handen er langs af liet glijden. Eerst over de bovenkant, maar steeds meer naar de binnenkant, tot de plek waar het elkaar bijna raakte. Mijn allerintiemste plekje lag voor haar open. Ik voelde me naakt en kwetsbaar, maar tevens een gevoel van vertrouwen doorstroomde me...zij mocht me zo zien...zij alleen. Zij zou er niet over opscheppen, niet eens over praten, me geen pijn doen, alleen maar van me genieten. En mij laten genieten

Even trok ze haar handen terug. Ze pakte mijn benen beet en legde die op haar schouders en trok me dichter tegen zich aan. Haar heftig zwiepende staaf tikte even tegen mijn billen. Ik zag hoe Inge opzij reikte, en ik hoorde een klikje, van een dop die opengedaan werd. Ik rook onmiddellijk de zoete geur van amandelolie en hoorde de soppende geluiden van handen die in de olie werden gedrenkt. 

Ik voelde hoe haar vingers tussen mijn bilspleet gleed en me helemaal inwreven met de olie. "Wat ben je nat," kreunde ze. "Speciaal voor mij?"

Ik knikte alleen, want ik was bang dat mijn stem zou breken als ik iets zou zeggen. Mijn mond werd droog, in een mengeling van spanning, maar ook opwinding, en ik voelde dat dat laatste zou winnen. En na een paar keer slikken kon ik haar pas aanmoedigen: "Doe maar..." Haar gladde vingers vonden mijn plekje, en langzaam masseerde ze dat. Ik voelde hoe scheuten van genot door mijn onderlijf gleden. Ze trokken door tot tussen mijn schouders, de punten van mijn vingers en onder mijn tepels. Een luid gekreun ontsnapte me, even onderbroken door een diepe ademteug in, toen ze met een vinger binnendrong. Ze vingerde me, alsof ik haar minnares was, zij mijn minnaar. Het enige probleem was dat het bewijs dat ik nog echt een man was zich heel duidelijk begon af te tekenen in de jurk die ik opgeschort had. Inge verkoos dat echter te negeren.

Langzaam liet ze een tweede vinger naar binnen glijden en bewoog die even heen en weer. Ik kreunde nogmaals, en heftig. Ik had dit nog nooit gevoeld, maar de sensatie was zo prikkelend dat ik het zeker opnieuw wilde voelen. En ik wilde meer voelen. "Wil je me niet neuken?"

Het was eruit voordat ik zelfs beseft had dat ik deze woorden had gesproken. Maar dat was alles wat Inge nodig had. Ze zette haar pik tegen me aan en duwde. Het ging makkelijk. Geen pijn, geen weerstand, alleen het vreemde gevoel dat ik helemaal werd gevoeld. Maar dat voelde niet onprettig aan. Het veroorzaakte een druk in mijn onderlijf, en die druk concentreerde zich heel duidelijk op één plaats. En die plaats leek nog meer te groeien...

Inge stootte zachtjes een keer toe. Ze keek me aan om te zien of het wel ging, en wat ze zag zal haar gerustgesteld hebben want ze kantelde haar bekken weer zodat de kunstpik uit me getrokken werd. Ze duwde weer terug, en trok hem er weer uit. Ik werd geneukt door mijn eigen vriendin. "Lekker.", was alles wat ik kon uitbrengen. Maar bij elke stoot die ze deed, pompte ze de lucht uit mijn longen en kreunde ik. Ik begon terug te stoten, voorzichtig, maar doelbewust. Ik draaide mijn lijf een klein beetje en voelde hoe de pik in mij een gevoelige plekje streelde. Het leek alsof ik mezelf bevredigde, en op het punt stond klaar te komen. Het zou enkele slagen van mijn pols kosten om te komen, maar mijn handen hadden de tafelrand beet, en ik dwong mezelf onze daar te houden. Elke keer voelde ik hoe het gevoel iets wegebde als ze haar kunstpik terug trok. Maar ietsje heftiger kwam het gevoel bij de volgende stoot terug. 

Inge en ik keken elkaar aan. Ik stond voortdurend op het punt om te komen, en ook Inge liet dit niet onberoerd. Ze stootte steeds steviger toe, hoewel ze er op bleef letten me geen pijn te doen. Maar ook de druk in haar onderlijf nam toe. Ik zag het aan hoe ze keek. Maar ook voor haar was de stimulans anders dan ze gewend was. Ik was degene die als eerste toegaf. "Ik kom klaar..." het was een kreun, een zucht, bijna een gebed. Ik voelde hoe mijn onderlijf kronkelde, en mijn pik begon te pulseren. Inge greep me bij mijn heupen om me in bedwang te houden en ook haar gezicht vetrok. Ze kreeg een diep rode kleur en hield haar adem in. Ik had geen oog voor hoe ze verder klaarkwam, want ik was verloren in mijn eigen orgasme. Nog nooit was het zo heftig geweest. De frustratie dat ik mezelf niet kon aanraken, of geen invloed erop kon uitoefenen deed het me uitroepen, maar het was een kreet van plezier, niet van irritatie. Een donkere plek tekende zich af op de jurk.

Inge maakte zich los van me. Ze wankelde ook even, en moest steun zoeken aan de leuning van de stoel, zo heftig was ook haar orgasme geweest. Ik lag nog op mijn rug op de tafel en keek verliefd naar haar, terwijl we allebei wat bijkwamen. Ineens begon ze te giechelen.

"Ik zie een heel andere kant van je."

Ik schoot net als zij in de lach, en ging rechtop zitten. Ik trok de jurk recht, en verontschuldigde me: "Ik ga even iets gemakkelijks aantrekken."

A Different Perspective



There is not sex in this first one! Sorry... more juicy stuff later.

*

I couldn't suppress a sigh as I pulled my hair back into a short ponytail. Eric and Kyle had been badgering me to go out with them for the past month, and as it did not look like they were going to let up at any point in the near future, I decided to just give in and get it over with. I did not want to leave the comfort of my house, let alone go out to dinner, and going out to club? The last thing I wanted to do. Eric and Kyle were persistent, though, and even though I didn't feel like going out, I didn't want to lose them as friends, either.

So, I agreed to go, when what I really wanted to do was to sit on my couch in lounge pants and my ratty flannel bathrobe, have a nice glass of wine (or four) and eat ice cream straight out of the carton. That had been my nightly ritual for the past six months. Sometimes it was beer instead of wine, and sometimes it was cereal out of the box, or mac and cheese still in the pot that I cooked it in. It really didn't matter... nothing really mattered. I knew I should take better care of myself -- I was starting to develop a little chub on my once-flat stomach -- but I couldn't seem to muster up the energy to care about anything.

"Hellooooooooo!" a chipper voice called from my living room. Eric. 

"Be right out!" I called back, turning to look at the mirror above my dresser. My face was pale, and the skin around my eyes looked too dark. And it made my gray eyes look buggy. My nose looked too big for my face. Wrinkled blue jeans, slightly ratty sneakers, and a boring brown t-shirt. At least my black hair was smooth and shiny, and my ears didn't stick out. I sighed again. Hair and ears aside, I looked like crap, and I was only too aware of that. 

"You're not even dressed yet!" Eric whined. I glanced in the mirror and saw him standing in the doorway. I raised an eyebrow. "What! You are not!"

"Huh? I didn't say anything," I defensively.

"Hon, you didn't have to. That's what you were planning on wearing! I can tell by the look on your face. And let me tell you, I'm not being seen with you looking like that."

"Oh," I said flatly, "Guess I'll stay home then. You guys have fun without me."

Eric snorted at me and crossed his arms over his chest. He set his jaw and shook his head while he stared at me. A strand of light blond hair fell over his forehead, and he blew at it in an agitated manner. It was a look I was actually growing quite familiar with, because I every time I hung out with him I'd get this look at least twice. I frustrated Eric, and I don't think he knew quite how to deal with me. This time, though, I stared back for a moment longer than usual, and I saw his face soften before I dropped my eyes and turned to stare at the top of my dresser. 

"Travis," he said soft and low, coming over to me and putting his hand on my shoulder, "I'm sorry. I know this isn't easy for you."

"Whatever. I'm fine," I said as nonchalantly as I could as I shrugged my shoulder. "I just don't know what to wear."

"Yeah, of course," Eric said softly before clearing his throat and continuing in his normal voice, which was higher and, if I'm being completely honest, kind of gay sounding, if "gay" can be a considered a tonal quality. "I always have that problem! Takes me an hour to get dressed!"

"Seriously?"

"No!" he said, laughing. "I'm not that gay! Jeez. Well, okay, I may be that gay, but it doesn't take me an hour!"

"Don't listen to him; he's lying," I heard Kyle say from the doorway. He gave me a lopsided grin and a wink.

"I do not!" Eric snapped. I swear I saw him stamp his foot as he said it. "I only take five minutes. I'm faster than you, even."

"Five minutes?" Kyle repeated.

"Yes. I'm in and out, like that," Eric said as he snapped his fingers for emphasis.

"I don't know if that's something to brag about, Eric," I said quietly.

Silence. I hate that, and for a moment I wondered if perhaps nothing had really come out of my mouth, because they both just looked at me. Then I realized they wouldn't be staring at me if nothing had come out of my mouth. Failed joke. Note to self: don't make jokes. Ever. Again.

"You made a joke," Eric said incredulously, right before Kyle burst out laughing. He continued, and he sounded almost excited, the weirdo. "Aw, honey, you made a joke!"

"Uh, yeah," I said, suddenly uncomfortable again. Never ever going to tell another joke again, I swear. "So, we leaving or what?"

"Clothes, silly!" 

"I'll wait in the living room," Kyle said, still grinning. 

In the end, Eric picked out a black t-shirt for me to wear under a short sleeved white pin-stripe button down that looked more casual than it sounds. We managed to find a pair of jeans that I never wore in the back of the closet, and Eric dug up some black shoes. 

"They're hot, Trav, why don't you wear those jeans? I don't think I've ever seen you in them," Eric said as stepped out of my bedroom. I shrugged; I knew why I hadn't worn them after I had bought them, and I didn't see as it was really relevant.

"You do clean up well, Travis," Kyle told me, his easy grin making it impossible for me not to smile back. Just a little one. Tiny. 

"Seriously, why don't you wear them?" Eric asked again. I shrugged again.

"Mark didn't like them on me," I said quietly, not looking at either of them, because I didn't want to see the reactions. Neither of them said anything, but Kyle jingled his keys, so we headed out into the night.

I could count the number of times I had been in a gay club on one hand, that's how inexperienced I was with these places. One hand! And I was 28, not exactly new to the whole gay scene. The truth was, though, I probably would have gone clubbing more if it wasn't for Mark. I'm a rare oddity that actually enjoys listening to club music, and I used to love to dance. Past tense. It had been six years since I had been out dancing, and I could not imagine moving to the music, at least not at this point in my life. I used to be able to dance -- and enjoy it -- but I was no longer the person I used to be. Gone was the happy and idealistic wanna-be rebel. Gone. Does it bear repeating? Yes. Gone. The sooner Eric and Kyle realized that they happier they'd be. I'd say that we'd all be happier, but that would be a lie. I wouldn't be happier -- I would be the same miserable wretch I've been for a while, but at least I would be a less harassed miserable wretch. 

"Drink!" Eric said, plopping down something that looked a toxic shade of pale green.

"What is it?" I asked warily.

"Margarita, silly," Eric said. Then he added slyly, "Cadillac! Only the best for our boy. Drink up!"

I did. It was surprisingly good; definitely better than the margaritas I remembered. I perched on the stool while Eric and Kyle danced, and sipped my drink. At the end of almost every song one of them would come over and try to get me to dance, but I wouldn't leave my spot. Every time I emptied my drink one of them would buy me another. It may not sound like it, but I was actually having fun watching everyone dance. For once, I wasn't lonely. I was just watching the men dance, and sipping a nice drink, and not thinking about my life. 

I was almost content when we left. I could tell Kyle and Eric were worried that I hadn't enjoyed myself, but I was just telling them that I did actually have fun when I saw him. Him. Oh, him.

If this was a different kind of story, I would start describing the man of my dreams, and how he was staring at me and licking his lips. 

It's not that kind of story.

It was Keith. Dear Keith. I have been avoiding him for a while. When he would call, I would answer, but blow him off so I didn't have to see him or talk for very long. The only reason I answered at all is because I was afraid that if I didn't, he would come over, and I really didn't want that happening. 

Perhaps it was the fact that I had a good night, and my guard was down. More likely it was because I had drank a number of Cadillac Margaritas and was probably drunk. For months -- ever since I got the news about Mark, in fact -- I had felt cold inside, like ice ran through my veins, or nothing ran through them at all. At the sight of Keith, however, I felt fire. It was like a heat was consuming me, and I got tunnel vision. All I saw was Keith. Gangly, pinched-nose Keith. The bastard.

I had walked up to him before I realized what I was doing, and in the split second before I punched him I could see his face light up at the sight of me. Fuck him. I punched him. He staggered backwards, and I grabbed his shirt and shoved him up against the brick wall of the club. I heard Eric and Kyle call out, but I didn't care. My focus was on Keith. 

"You thought I'd never find out, huh?" I growled into his face. "How could you?"

Eric and Kyle -- at least, I think that's who it was -- pulled me off of him before I could do any more damage. Keith was crying.

"I'm sorry! Travis, I'm so sorry. I wanted to tell you --"

"Fuck you," I spat at him with a glare. We locked eyes. His eyes were wet and his nose was bloody. My heated glare lasted all of two seconds, though, and before I could stop it I felt my face crumble. Fuck. Me. 

Tears.

"Let's go," I growled to Kyle and Eric, who still held onto my arms. I let them steer me toward their car, and we left. Simple as that.

"What was that?" Kyle asked calmly. We had been driving for several minutes in silence. I was slumped in the back seat. A million non-committal answers went through my head, warring with the million lewd answers that ran through my head, but none of them were what came out of my mouth.

"He had an affair with Mark."

"What?" Eric gasped. 

"Are you sure?" Kyle asked from the driver's seat. "How do you know?"

"Mark kept a pretty detailed journal. Keith," I replied flatly, almost choking on his name, "He wasn't the only one, but he was..."

"Your friend?" Eric supplied quietly. I grunted in affirmation, and I fought back a fresh wave of tears. I hadn't allowed myself to cry, not since the week after Mark's funeral. The tears tonight were not welcome.

"How long have you known, Travis?" Kyle asked me. I stared out the window and thought about it. I had always known he kept a journal, and I had actually never snooped, but after Mark died I started flipping through some of them. I missed him so bad sometimes that I couldn't breathe, and I wanted to see his writing, read his words, do anything that would bring him back to me, even if it was only for a moment. Honestly, though, it was dull. I don't really know why he felt a need to write about going to the grocery store or what we cooked for dinner, but he did. He wrote every day, documenting his main activities and not much else, in a calm and detached way, mostly. So, I flipped through, because I couldn't deal with how boring most of it was. Hey, I may have been morning my dead lover, but that doesn't make reading last month's grocery lists any more interesting. I was flipping through the older journals, skimming the occasional entry, when I saw something that made my stomach drop. 

January 9 While at the Stop & Shop, Keith "accidently" ran into me again. He wanted to go somewhere, so I followed him back to his place. Then he told me that he wanted to tell Travis about the affair, and that he can't handle the guilt anymore. I managed to talk him out of it again, and I think I really got through to him this time. 

It was less than a year ago, and just four short months before Mark had died. I dragged out his box of journals, his carefully documented life. I started at the beginning, or at least as far back as I could find. Almost seven years worth of journals, and at least six affairs that I could find. Almost one a year.

"Travis?" Kyle asked quietly. I remembered that he had asked me a question.

"Two weeks after the funeral," I said quietly. 

"Oh, honey, why didn't you tell us?" Eric asked me. 

"What's the point?" I asked flatly, shrugging. 

They wanted me to stay with them, but I declined, so they (not subtly) invited themselves over to my house. They didn't want me to be alone, they said. They worried about me. I couldn't really understand it, to be honest. Other than a little crying episode and punching Keith, I was really the same as I had been for the past six months. I told them as much, and they both looked at me like I had three heads.

"Hon, that's why we're worried about you," Eric said finally, in the same way he would have explained something to a small child. 

"Well, I'm not crying now, so I'm fine. You guys don't need to stay," I said. Truthfully, I felt very close to tears but I wasn't going to admit that. And I definitely didn't want them to stay.

"That's the thing, Travis. I think we'd feel better if you were crying," Kyle said gently. "When was the last time you cried?"

I shrugged. They last time I had cried had been two weeks after the funeral. I had read the journals, cried, and then that was that.

"Have you even cried since the funeral? I mean, common Travis, it's okay to be sad about this."

"I'm fine."

"Travis, seriously," Eric jumped in. "You don't do anything. You don't cry, you don't go out. You've removed yourself from your friends. You sit around and eat dinner in front of the TV, which you don't even bother to turn on half the time. You told me that yourself! You sit here in the dark, and you don't do anything. You need to let yourself feel. Or do you really want to be a zombie forever?"

Fuck. He sunk my battleship. I felt my face crumble at Eric's words, and there was nothing I could do to stop it. I sat down heavily on my couch, before either of them noticed I was crying, and tried to calm down. Failed at that. I felt the couch sag as they sat down on either side of me, and they were rubbing my back, smoothing my hair, kissing my cheeks, and telling me everything was going to be okay. It was actually kind of nice.

I woke up in my own bed, with my head pressed against a hard chest and an arm thrown over my waist. I was curled up against a man. My head throbbed, but who knows if that was from the alcohol or the hour of crying the night before. I was disoriented, and could not for the life of me figure out what the hell was going on. Then it came back -- the crying, the blubbering as I told them about the journals and all of the affairs, more crying. I remember I whimpered when one of them took their arms away. I remember falling asleep in their arms, on the couch, before they woke me up to get me into my own bed. 

"Morning," Eric said sleepily. "How are you feeling?"

"Like my brains are trying to escape from my skull," I growled as I pulled away. My head swam as I sat up.

"Crying hangover," Eric said simply. "I'll get you some aspirin."

I pulled on a pair of sweatpants and slipped on my old flannel robe. I was kind of embarrassed that I had been sleeping only in my boxers and curled up next to my friends. Other than an occasional swim party at a friend's house, I don't wander around without a shirt on. I wasn't sure how I ended up in my boxers, but it was entirely possible I had shucked my clothes off at some point in the night. If that was the case, I was grateful I hadn't shucked off my boxers as well -- I usually sleep naked.

Kyle was up and leafing through a journal. I felt a rush of cold in my veins at the sight of the journal, but I didn't really care that he was reading it. He looked surprised that I was up, and a bit bashful to have been caught with it in his hands. He opened his mouth to say something, probably apologize, but I cut him off.

"I don't care that you're reading it."

Shutting his mouth, he nodded, just as Eric swept out of my kitchen with a glass of water and a bottle of Excedrin. 

"Oh, you're up. Want me to make you breakfast?"

I let him. I sat at my kitchen table and watched him make his way around the kitchen. He made French toast for all of us. It dawned on me that I missed having someone around.

"So how are you feeling?" Kyle asked. He was giving me a weird look that I didn't know how to take. It was like he wanted to say something, but didn't know how to go about it. I shrugged.

"Thanks for everything," I mumbled before taking a huge bite of French toast. Eric grinned and patted my arm. Kyle just nodded. As I looked up, I saw Kyle shoot a glance at Eric. Curious.

"Sorry I've been acting so..." I started to say after we had cleared the dishes. I was filling the sink up with water, and I didn't know how to finish. "Weird. Off. I'm sorry I never said anything to you guys. I just... I guess I didn't know what to say. I just felt so... I don't know. Confused. Hurt. Or something. I don't know. Hell. One of you say something, will you?"

They didn't get a chance, because the doorbell rang. I dried off my hands and went to answer it. Stupidly, I opened it without looking first, and found a forlorn and bruised Keith on my doorstep. I froze. I stared. He stared. He looked like he was about to cry. Dimly, I noticed it was cold. Late October and the weather was just starting to catch on to that. 

"Travis," Keith started carefully, flinching a little. He was probably afraid I was going to hit him. "I just wanted to come by... and apologize. Again. I --"

"What do you want?" Eric hissed from behind me. Eric did pissed better than I did, that's for sure. The icy hostility made me a bit envious; I wish I could pull that off.

"I wanted to say --"

"Fuck what you have to say! Why are you here? So you can make yourself feel better? Well, I've got news for you! You're not spilling your guts just to feel better about yourself, while in the meantime making Travis feel like shit! It's not going to happen. You just let it stew; you live with yourself, and don't come around here trying to beg forgiveness!" 

Oh, the sweet venom. I really do love Eric. He was standing up for me when I wouldn't, and... it just felt nice. At the same time, the look on Keith's face was almost more than I could take. That fucker, I wanted to give him a hug to make him feel better, even though he didn't deserve it. I wanted to comfort him. Keith has always had that effect on me, and it dismayed me to realize that he still did.

"Hey, wait!" Kyle said, pulling Eric back. "Keith, wait. I think you should come in."

Keith had turned to go, head down, looking every bit a kicked dog. Which was exactly what he was, I tried to remind myself. That rat bastard had fucked my boyfriend of nine years, even though we'd been friends for nearly as long. He had fucked my pudgy, balding boyfriend. I had to repeat it, because I felt myself weakening. How could I forgive that?

Eric and I had both turned to give Kyle a look that probably should have struck him dead on the spot. What the hell was Kyle doing? And why was he doing it to me? 

"What's the point?" I finally growled at him.

"Because I think there's been a misunderstanding," Kyle said gently. "Seriously, just hear me out, okay? I really think you should listen to me."

I glared and crossed my arms, but I stepped back from the door. Eric followed my lead. Keith walked gingerly through the door, shooting a look at Kyle. He didn't look entirely grateful, more like mildly confused. Kyle led us into the kitchen and told us all to sit down. I suddenly dawned on me that Kyle was a counselor; he did this stuff all the time. It made me feel slightly better. Slightly.

"Travis," Kyle started, "As you know, I've been... reading. I'm just curious... how well did you read it?"

I know the infamous It that he referred to. In fact, it was permanently etched in my brain: the moment I realized that my best friend had an affair with my lover. I recited the journal entry in question, verbatim. Keith inhaled sharply.

"That's all?" Kyle prodded gently.